SAZA
SMPN 2 PASURUAN - KELAS 7 A
haritsa syamsa vaganza - saza
ASAL
USULE KUTHO BANYUWANGI
Dhek jaman biyen ing
tlatah Jawa Wetan ana raja ajejuluk Prabu Dindurejo. Sang Prabu duwe paih
jenenge Patih Sidapaksa. Patih Sidapaksa mau kagungan garwo sing ayu lan lagi
mbobot sepuh. Kajaba iku Patih Sidapaksa ugah isih kagungan ibu. Ibune iku
nduweni watak angkuh lan kejem. Dheweke gething banget karo garwane Patih
Sidapaksa.
Ing
sawijining dina ibune Patih Sidapaksa matur marang Sang Prabu Sindhurejo.
Nyuwun supaya sang Prabu ngutus Patih Sidapaksa menyang gunung Ijen saperlu
njupuk kembang Wijayakusuma. Sang Prabu ngubalke panyuwune Ibune Patih
Sidapaksa iku. Tenan, esuke Patih
Sidapaksa ditimbali Sang Prabu Sindhureja. Mangkene pangandikane : “Kakang Patih Sidapaksa, ojo wedi kangelan
jeneng siro sun utus menyang gunung Ijen saperlu njupuk kembang Wijaya kusuma!”.
Patih Sidapaksa ngendikani banjur budhal.
Sapungkure
Patih Sidapaksa menyang gunung Ijen, garwane babaran. Kayangapa bungahe atine
garwane Patih Sidapaksa dene putrane miyos kakung. Kabungahan iki ora suwe,
amarga ing sawijine wektu nalika sang putri lagi siran, putrane di colong
deneng ibu maratuane. Jabang bayi mau digawa menyang kali banjur di jegurake.
SAZA = HARITSA SYAMSA VAGANZA
Sawise rong taun Patih
Sidapaksa kondur. Ana ndalan dheweke di pethuki dening ibune. Diadul-aduli Manawa
putrane di buang bojone menyang kali. Kaya ngapa dukane Patih Sidapaksa.
Sanalika grawane dilarak arep diperjaya nganggo keris. Garwane nurut bae.
Sadurunge diperjaya, dheweke kagungan panyuwun marang garwane, mangkene : “
Kang Sidapaksa, Kulo purun panjenengan perjaya, nanging kulo panjenengan bekta
dhateng sapinggiring lepen !” sabanjure garwane enggal digawa menyang pinggir
kali sing kanggo mbuwang putrane. Bareng wis tekan, Patih Sidapaksa ngendika, ”
Yayi siiki buktekna Manawa jeneng sira ora salah ora mbuwang putra
ningsun”. Garwane mangsuli, “ Inggih
Kakang mas, badhe Kula buktekaken !”. Garwane Patih Sidapaksa tumuli mlaku
alon-alon mudhun menyang kali lan njegur. Sanalika iku sang putri musna ana ing
sajroning banyu.
Sailanging
garwane iku ana wewujudan kembang cempaka cacahe loro, gedhe lan cilik njedhul
saka njeron banyu. Kembang iku nyebarake ganda arum lan wangi. Kembang sing
gedhe clathu, ” Kang mas Sidapaksa, sekar ingkang ageng punika kula dene
ingkang alit punika putra panjenengan.”
Sabanjure,
kembang sing cilik mau matur, “ Rama, sejatosipun ingkang merjaya kula punika
inggih Eyang piyambak”. Sawise omong mangkono, kembang cempaka sakrone banjur
ambles ing sajruning banyu, kanthi ninggal ganda sing wangi. Kaya ngapa gela lan sedhihing panggalihe Patih Sidapaksa.
Mula kanggo pangeling-eling papan kono banjur di jenengi Banyuwangi. Tegese
banyu sing anggambarake ganda sing
wangi.
Di ceritaake maneng menyang :
HARITSA SYAMSA VAGANZA
SMPN 2 PASURUAN KELAS 7e
SAZA
SMPN 2 PASURUAN - KELAS 7 A
haritsa syamsa vaganza - saza
ASAL
USULE KUTHO BANYUWANGI
Dhek jaman biyen ing
tlatah Jawa Wetan ana raja ajejuluk Prabu Dindurejo. Sang Prabu duwe paih
jenenge Patih Sidapaksa. Patih Sidapaksa mau kagungan garwo sing ayu lan lagi
mbobot sepuh. Kajaba iku Patih Sidapaksa ugah isih kagungan ibu. Ibune iku
nduweni watak angkuh lan kejem. Dheweke gething banget karo garwane Patih
Sidapaksa.
Ing
sawijining dina ibune Patih Sidapaksa matur marang Sang Prabu Sindhurejo.
Nyuwun supaya sang Prabu ngutus Patih Sidapaksa menyang gunung Ijen saperlu
njupuk kembang Wijayakusuma. Sang Prabu ngubalke panyuwune Ibune Patih
Sidapaksa iku. Tenan, esuke Patih
Sidapaksa ditimbali Sang Prabu Sindhureja. Mangkene pangandikane : “Kakang Patih Sidapaksa, ojo wedi kangelan
jeneng siro sun utus menyang gunung Ijen saperlu njupuk kembang Wijaya kusuma!”.
Patih Sidapaksa ngendikani banjur budhal.
Sapungkure
Patih Sidapaksa menyang gunung Ijen, garwane babaran. Kayangapa bungahe atine
garwane Patih Sidapaksa dene putrane miyos kakung. Kabungahan iki ora suwe,
amarga ing sawijine wektu nalika sang putri lagi siran, putrane di colong
deneng ibu maratuane. Jabang bayi mau digawa menyang kali banjur di jegurake.
SAZA = HARITSA SYAMSA VAGANZA
Sawise rong taun Patih
Sidapaksa kondur. Ana ndalan dheweke di pethuki dening ibune. Diadul-aduli Manawa
putrane di buang bojone menyang kali. Kaya ngapa dukane Patih Sidapaksa.
Sanalika grawane dilarak arep diperjaya nganggo keris. Garwane nurut bae.
Sadurunge diperjaya, dheweke kagungan panyuwun marang garwane, mangkene : “
Kang Sidapaksa, Kulo purun panjenengan perjaya, nanging kulo panjenengan bekta
dhateng sapinggiring lepen !” sabanjure garwane enggal digawa menyang pinggir
kali sing kanggo mbuwang putrane. Bareng wis tekan, Patih Sidapaksa ngendika, ”
Yayi siiki buktekna Manawa jeneng sira ora salah ora mbuwang putra
ningsun”. Garwane mangsuli, “ Inggih
Kakang mas, badhe Kula buktekaken !”. Garwane Patih Sidapaksa tumuli mlaku
alon-alon mudhun menyang kali lan njegur. Sanalika iku sang putri musna ana ing
sajroning banyu.
Sailanging
garwane iku ana wewujudan kembang cempaka cacahe loro, gedhe lan cilik njedhul
saka njeron banyu. Kembang iku nyebarake ganda arum lan wangi. Kembang sing
gedhe clathu, ” Kang mas Sidapaksa, sekar ingkang ageng punika kula dene
ingkang alit punika putra panjenengan.”
Sabanjure,
kembang sing cilik mau matur, “ Rama, sejatosipun ingkang merjaya kula punika
inggih Eyang piyambak”. Sawise omong mangkono, kembang cempaka sakrone banjur
ambles ing sajruning banyu, kanthi ninggal ganda sing wangi. Kaya ngapa gela lan sedhihing panggalihe Patih Sidapaksa.
Mula kanggo pangeling-eling papan kono banjur di jenengi Banyuwangi. Tegese
banyu sing anggambarake ganda sing
wangi.
Di ceritaake maneng menyang :
HARITSA SYAMSA VAGANZA
SMPN 2 PASURUAN KELAS 7e
Tidak ada komentar :
Posting Komentar